پاسخ هم‌پیمانان به دروغ‌پردازی‌های خیمه

در شماره‌ی 7 نشریه خیمه وابسته به کانون کفای نهاد نمایندگی مقام رهبری، در مطالب متعددی نسبت‌های ناروایی به گروه هم‌‍پیمانان و اعضای آن داده شد. گروه هم‌پیمانان در چهارمین نشست خود تصویب نمود که برای آگاهی دانشجویان توضیحاتی داده شود. در دو جلسه با مدیر مسؤول محترم خیمه گفتگوهایی انجام شد و این پاسخ به آنان داده شد تا مطابق قانون مطبوعات در آن نشریه منتشر شود. از آن‌جايی که طبق آخرین اظهارات‌ مدیر مسؤول خیمه بخشی از این پاسخ را در خیمه منتشر نخواهند کرد، متن کامل پاسخ هم‌پیمانان در شورا شماره دوم آمده است.
***
غرور و تعصب آن‌چنان فضای خیمه را پر کرده است که از هراسِ هوای تازه، چماقِ تکفیر و الحاد بر سر دیگران می‌کوبند. تجمع علاوه برخواست‌های اعلام شده‌ی دانشجویان، دستاورد دیگری هم داشته است که کسی از آن باخبر نبوده است و آن این که گویا بر سیاهه‌ی طویل مقدسات خیمه‌داران یک قلم افزوده است و آن «شورای تجمع‌کنندگان». معلوم نیست بر مبنای کدام اصول ارزشی و کدام مقدسات است که اگر کسی لب به انتقاد از «شورای تجمع‌کنندگان» بگشاید ملحد خوانده می‌شود - البته خدا خیرشان دهد که با صراحت نگفته‌اند خون ملحد مباح است. آیا ارزش آدمی در نزد ارزش‌مداران همین است؟ چه می‌شود اگر مقدس‌مآبی به فتوای خیمه عمل کند؟ از کجا جواز صدور فتوای الحاد دیگران را گرفته‌اند؟ دو عضو هم‌پیمانان در نشریات خود به نقد عملکرد شورای تجمع‌کنندگان پرداخته‌اند و همه هم آنان را می‌شناسند. شاید این نقدها به حق باشد، شاید هم کاستی داشته باشد؛ اگر مدعیان ارزش‌ها نظر دیگری دارند به دفاع از آن شورا بپردازند، چه لزومی دارد که دادگاه تفتیش عقاید برپا کنند که آیا منتقدانِ شورا شهادتین خود را گفته‌اند یا نه؟
مخاطب این نوشته نویسندگانی نیست که سال‌هاست با خیال آسوده به دروغ و جعل و تحریف و اخیراً تکفیر می‌پردازند و کسی را یارای پرسش‌گری از آنان نیست. بلکه مخاطبان ما کسانی هستند که بی‌خبر از اوضاع دانشگاه و بی‌اطلاع از پیشینه‌ی دروغ‌پردازان با این تحریف‌ها ممکن است بر گمان باطل بیفتند. ما سال‌هاست شاهد پدیده‌ای نادر و عجیب در این دانشگاهیم، افراد خاصی در این دانشگاه بدون حداقلی از اطلاعات لازم دست به قلم شده و با خیال‌بافی برای خود داستان‌سرایی کرده و هر چه از دروغ و تهمت می‌خواهند به مخالفان خود نسبت می‌دهند و با امکانات انبوه در شب‌نامه‌ها و روزنامه‌های خود منتشر می‌کنند. اگر اهالی خیمه قصد دارند درباره‌ی هم‌پیمانان بنویسند چرا هیچ نیازی احساس نکردند که با اعضای فعال این گروه هم گفتگو کنند؟ پاسخ روشن است، برای دروغ گفتن و تخریبِ دیگران نیازی به اطلاعات دقیق نیست، کسی هم که جرأت رویارویی با آنان را ندارد، پس دلیلی ندارد خودشان را زحمت بدهند.

ادامه این پاسخ را در وبلاگ گروهی هم‌پیمانان بخوانید.